Καινούριος φίλος στη βιβλιοθήκη
Τα παιδιά της βιβλιοθήκης υποδέχονται τον Σιλάν με το κουτί του, τον Μελάκ που είναι μόνος, τον Φερεϋντούν με τον χαρταετό του, τον Ναβίντ που δεν ήρθε για διακοπές, την Αϊσέ το «σκληρό καρύδι», τον Μπαντάουι, τον πρίγκιπα Αμίρ, τη Ζαχρά και τον Νικόλα, τη Νουρ, τον Σαιντ, τη Μαλάλα… Διαβάζουν τις ιστορίες τους, τις περιπέτειες τους, τα ταξίδια τους και τους καλοδέχονται στην βιβλιοθήκη τους, τον τόπο τους, τη χώρα τους. Μια “συνάντηση” γνωριμίας με αληθινούς ήρωες που ζουν δίπλα μας ή λογοτεχνικούς που ζουν στα ράφια της βιβλιοθήκης μας. Ένα παιχνίδι ρόλων για παιδιά σε μια περίοδο που η πανδημία δεν αφήνει χώρο στη φιλοξενία, στην αγάπη, στις νέες φιλίες.
Το τείχος της ελπίδας
Άραγε είναι όλα τα μέλη μιας κοινότητας ίσα; Έχουν τα ίδια δικαιώματα, τις ίδιες υποχρεώσεις, τις ίδιες ελευθερίες και ευκαιρίες; Με λίγη μόνο σκέψη και παρατήρηση της πόλης ή του χωριού στο οποίο ζούμε μπορούμε να συμπεράνουμε πως κάποιοι άνθρωποι έχουν την δυνατότητα να κάνουν πράγματα που άλλοι δυσκολεύονται ή αδυνατούν και πως κάποιοι ζουν σε διαφορετικές συνθήκες από άλλους. Γιατί άραγε συμβαίνει αυτό; Τι σημαίνει για τον καθένα και για την κοινότητα στην οποία ζούμε; Πώς μπορούμε να “γκρεμίσουμε” τα τείχη της αδικίας ή να τα μετατρέψουμε σε τείχη της ελπίδας; Η τέχνη μας δείχνει το δρόμο…
Όλοι διαφορετικοί, καθένας μοναδικός
“Όλοι διαφορετικοί, όλοι ίσοι!” Αμέτρητοι άνθρωποι του πνεύματος έχουν επιχειρήσει να πείσουν τους ανθρώπους πως είμαστε όλοι ίσοι και πως η δικαιοσύνη οφείλει να είναι τυφλή χωρίς φόβο ή εύνοια για κάποιους. Είναι αναντίρρητο πως είμαστε ίσοι και ως τέτοιοι θα πρέπει να λειτουργούμε στην κοινωνία, έτσι ώστε η κοινωνική τάξη, το χρώμα του δέρματος, η ευμάρεια και η εξουσία να μην επηρεάζουν τις ευκαιρίες του καθενός. Είμαστε όμως και όλοι ίδιοι; Έχουμε όλοι τις ίδιες κλίσεις ή τις ίδιες αδυναμίες; Μπορούμε να περιμένουμε από όλους να τα κάνουν όλα καλά; Κάποιος μπορεί να είναι καλός στη γυμναστική ενώ κάποιος άλλος να είναι καλός στα μαθηματικά. Πώς θα μπορούσαμε να αξιοποιήσουμε σε μια ομάδα ατόμων τα διαφορετικά χαρακτηριστικά όλων για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα σε μια δουλειά, σε μια εργασία, σε ένα παιχνίδι; Τι είναι αυτό που μας κάνει μοναδικούς και ξεχωριστούς χωρίς όμως να χάνουμε τα δικαιώματα της ισότητας και της δικαιοσύνης; Άνθρωποι σπουδαίοι στους χώρους των επιστημών, της τέχνης, των γραμμάτων, έχουν χαράξει ήδη το δρόμο. Μένει εμείς να τον ανακαλύψουμε!
Η ορχήστρα της βιβλιοθήκης
Κάθε άνθρωπος μπορεί να δημιουργήσει με το μυαλό και το σώμα του υπέροχα πράγματα. Και τα πιο σημαντικά όμως μπορούν να γίνουν εφικτά και ακόμη λαμπρότερα όταν πολλοί διαφορετικοί άνθρωποι εργαστούν μαζί και βοηθήσουν ο ένας τον άλλο. Η πρόοδος στις επιστήμες, τις τέχνες και την γνώση μας για τον κόσμο θα ήταν αμέτρητα βήματα πίσω αν οι άνθρωποι λειτουργούσαν ξεχωριστά και δεν ένωναν τις δυνάμεις και τις κλίσεις τους. Ένα ατομικό επίτευγμα είναι αξιοθαύμαστο, όμως όταν το “εγώ” γίνεται “εμείς” και από το “σόλο” περνάμε στην ορχήστρα, το αποτέλεσμα είναι σπουδαίο και συγκινητικό.
