Αποστολή: Κάτι από τη χρονιά που γεννήθηκε κάθε παιδί

…Γεννήθηκα στη Νάντη το 1828, όπου πέρασα όλη την παιδική μου ηλικία. Με πατέρα Παριζιάνο κατά το ήμισυ και μητέρα που καταγόταν εξ ολοκλήρου από τη Βρετάνη, έζησα μέσα στην κίνηση του λιμανιού μιας μεγάλης εμπορικής πόλης, σημείο εκκίνησης και κατάληξης πολλών μακρινών ταξιδιών. […]
Ήταν ο καιρός των φανοστατών, των υποποδίων, της εθνοφρουράς και του αναπτήρα φωσφόρου. Ναι! Έζησα την εποχή των σπίρτων φωσφόρου, των ψεύτικων γιακάδων, των μανικετιών, του επιστολόχαρτου, των γραμματοσήμων, των φαρδιών παντελονιών, του παλτού, του καπέλου κλακ, του μποτινιού, του μετρικού συστήματος, των ατμόπλοιων του Λίγηρα (που τα αποκαλούσαν «ανεκρηκτικά» γιατί ανατινάσσονταν λιγότερο σπάνια από τα άλλα), των λεωφορείων, των σιδηροδρόμων, των τραμ, του γκαζιού, του ηλεκτρικού, του τηλέγραφου, του τηλέφωνου, του φωνόγραφου! Ανήκω στη γενιά που οριοθετείται από δυο ιδιοφυΐες, τον Στήβενσον και τον Έντισον! Και τώρα παρίσταμαι σ’ αυτές τις εκπληκτικές ανακαλύψεις, στις οποίες το προβάδισμα έχει η Αμερική με τα κινητά κτίριά της, τις φρυγανιέρες της, τα κυλιόμενα πεζοδρόμιά της, τις εφημερίδες της από ζύμη «για φύλλο», που τυπώνονται με σοκολατένιο μελάνι και που τις τρως αφού πρώτα τις διαβάσεις! […]

Ιουλίου Βερν, Τα παιδικά μου χρόνια, μτφ. Μαρία Παπαδήμα, Περίπλους, 1996