«Κορνήλιε» είπε τότε ο Κόννυ στον καλύτερό του φίλο. «Το αποφάσισα και θα φύγω. Θα κάνω το γύρο του κόσμου. Μου χρειάζεται μόνο μια μακριά, πολύ μακριά, πολύ πολύ μακριά κλωστή, ένα καραβάκι γερό σκαρί κι ένας καλός φίλος. Θέλεις να’ ρθεις μαζί μου; Δυο μαζί τα καταφέρνουν καλύτερα. Και δε βαριούνται.» «Δίκιο έχεις!» αποκρίθηκε […]

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας βασιλιάς κι είχε τρεις γιους, δυο έξυπνους, που τα ’ξεραν όλα κι όλα τα μπορούσαν, κι έναν τρίτο, που δεν μιλούσε πολύ κι ήταν αθώος κι απλοϊκός κι όλοι τον φώναζαν Αγαθούλη. Κάποτε γέρασε ο βασιλιά κι ένιωσε πως χάνει τις δυνάμεις του και το τέλος του φτάνει. […]

Ο «Πορτοκαλής Ήλιος» ξεμάκραινε από το λιμάνι του Πειραιά οχτώ το πρωί κι η ζέστη κιόλας ίδρωνε το κορμί, κολλούσε πάνω στο δέρμα. Η θάλασσα ασάλευτη θα ’μοιαζε αληθινό γυαλί, αν δεν ήταν οι άσπροι αφροί που ξεσήκωνε το καράβι χαράζοντάς την. Kόσμος πολύς, περισσότερες γυναίκες με παιδιά, που ξεκινούσαν για κάποιο νησί του Σαρωνικού, […]